നമുക്കുള്ള കുറിപ്പുകൾ

ഒറ്റവാക്കിലൊരുത്തരമില്ലേ..?

നിന്നോടെനിക്ക് ചോദ്യങ്ങളുമില്ല !
————————————————————————–

  നമ്മുടെ ഇടങ്ങളൊക്കെ 

ഞാൻ ഇനി ഓർമ്മകൾക്ക് പകുത്തുകൊടുക്കുന്നു,

ഇനിയതവർക്കുള്ളതാണ്..

പുതിയയിടങ്ങൾ വാടകക്കെടുത്ത് എനിക്കായ് കാത്തുകൊള്ളുക !

————————————————————————–

ഇന്നലെകൾക്ക് വേണ്ടി നിനക്കൊന്നും തന്നെ ചെയ്യാനാവില്ല,

ഇന്നിനോടും ഇന്നുള്ളവരോടും നീതി പുലർത്തുക.

India’s Shame

What should I be ashamed of?

Of a documentary that dug the dirt out of the ‘Indian Image’?

Of a government dropping its sick face down and hiding away into comforts of ancient glory?

Or of people who flung stones against the mirror held up to their own frame of mind?

 

Prime Minister Narendra Modi vowed to end discrimination against women on the occasion of International Women’s Day. “Today, we renew our pledge to make women an equal and integral part of our development journey,” he said. “My government has initiated several measures aimed at bringing about a positive change in the lives of women. That is central to our vision of India’s progress and a life of dignity and opportunity for all our citizens.” But my ‘head hang in shame’ reading the news of ban on the documentary ‘India’s Daughter’ by Leslee Udwin But this is what Modi government want to bestow us with, on Women’s Day ! Instead of confronting the real issue for shame it has bowed down and proved ‘ban’ is the only effective ‘policy’ we can actualize. It had always been an instrument to cover up the real shame and the stories are on loop. 

 

Following hundreds of tweets and wondering about rationale behind the hash-tag #DontRapeAgain, what I could see was a repro of the culture of shaming around rape. The same notion of ‘honor and shame’ attached to rape ‘victims’ seems to be regenerated in one or other form through such responses. Instead of viewing the documentary as part of a strong campaign against rape, violence against women and gender inequality, our government, judiciary and supporters of the ban has took the wildest imagination that the documentary is part of a global conspiracy to defame India and thereby silenced conversations that could take place on real concerns of the documentary.

The documentary may leave many of us disturbed and sickened with the comments made by the offender and lawyers. But haven’t we heard the same from many around us. You may cut down my contention as a mere generalization and as a weak profiling of Indian society.

But isn’t their statements more or less same from what we heard from our own politicians and ‘god-men’ ??

Doesn’t it echo the common mindset shared that women are fragile and delicate and therefore to be protected?

How is it different from the everyday reality that majority of Indian women go through??? 

 

A screen shot from ‘India’s Daughter’

 

പുറത്തേക്കുള്ള വാതിലുകൾ തുറക്കപ്പെടുമ്പോൾ നിങ്ങൾ നിങ്ങളിലേക്കുള്ള വാതിലുകൾ തന്നെ കൊട്ടിയടക്കാതിരിക്കുക…

കാരണം, എല്ലാത്തിനുമൊടുവിൽ തിരിച്ചുപോരാൻ നമുക്കെല്ലാവർക്കും ഒരിടം വേണം !

വാനം മുറ്റെ കൂറ്റൻ ശാഖികളുള്ള പടുവൃക്ഷങ്ങൾ വേരുവിട്ടു വളരാറില്ല…

മുകളിലുള്ള നീലിമയേക്കാൾ നമ്മളിലൊക്കെ  ഉള്ളത് മണ്ണിന്റെയും ചേറിന്റെയും മണമാണ്!


[അല്പം post modernism എവിടുന്നൊക്കെയോ വായിച്ചത് കൊണ്ട് എന്ത് കോപ്രായവും എഴുതിക്കൂട്ടുമെന്ന് മനസ്സിലായി ]

ഇങ്ങനാണ് ഭായ് !!!

ഞങ്ങളിങ്ങനാണ്  ഭായ്…
മുള്ളാൻ തോന്ന്യാ ഞങ്ങളെവിടേം മുള്ളും.
തല്ലാൻ തോന്ന്യാ ഞങ്ങളാരേയും തല്ലും.
“ചരക്കാരായാലും” ഞങ്ങൾ കേറിപ്പിടിക്കും.
പക്ഷെ, ഉമ്മവെക്കൽ…. അയ്യേ, അത് ‘മറ്റേതല്ലേ’ !!!
അതൊക്കെ കണ്ടുനിൽക്കാൻ മാത്രം ശേഷിയില്ലാത്ത പാവം ഞരമ്പുരോഗികളാണേയ്…
സംസ്കാരമൊക്കെ നമ്മൾ തോണ്ടീട്ടും പിടിച്ചിട്ടും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കണം 
സ്നേഹമൊക്കെ ആഭാസമല്ലേ ….സംസ്കാരമുള്ളോരാരും സ്നേഹിക്കാറുണ്ടോ ഭായ്…

NB:നിങ്ങൾക്ക് തോന്നിവാസം ചെയ്യാമെങ്കിൽ എനിക്കതെഴുതാം.

വീണ്ടെടുപ്പ്

ആദ്യ പ്രണയവും ആദ്യ ബ്ലോഗുമൊക്കെ ഒരു പോലെയാണെന്നെ…. തിരിച്ച്‌ വിളിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കും…  ഇടക്കിടെ നമ്മൾ ഓർത്തുകൊണ്ടേയിരിക്കും.. കാണാൻ കൊതിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും… ഉള്ളീന്ന് വിങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.. ആദ്യപ്രണയം ആദ്യപ്രണയമായിതന്നെ നിലനില്കുന്നത് കൊണ്ട് ആ മേഖല വല്ലാതെ നിശ്ചയില്ല… പക്ഷെ ബ്ലോഗ്‌…
അവസരം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ സ്വന്തം ബ്ലൊഗൊന്ന് കയറി ഇറങ്ങും…പക്ഷേ അന്യയെ പോലെ…ഒരുപാട് അകന്നുപോയത്പോലെ…

അകലങ്ങലോട് മുമ്പേ ഒരു അകല്ച്ചയായിരുന്നു.. പക്ഷെ പിന്നീട്‌ ആലോചിക്കുമ്പോൾ തോന്നും പലരോടും പലതിനോടും അകന്നുപോയിരിക്കുന്നു… പക്ഷെ നടന്നടുക്കാൻ പറ്റാത്ത അകല്ചകളോന്നുമില്ലെന്ന വിശ്വാസക്കാരിയായത് കൊണ്ട് തിരിച്ച് നടക്കാനുമിഷ്ടമാണ്… ഇതൊരു തിരിച്ചുനടത്തമായിരിക്കില്ല, മറിച്ച് മറന്നുപോയ പലതും തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരാനുള്ള യാത്രയാവട്ടെ !!!

BIS ഹൃദയം

BIS മുദ്ര കുത്തി 

മുത്തൂറ്റിൽ പൂട്ടിവെച്ച്

ഇൻഷ്വർ ചെയ്ത

ഒരു ഹൃദയവുമായി

ജപ്തിയും കാത്തിരിക്കുകയാണ്

ഞാന്‍ !!!

MY COLlEGE ¿¡¡

# The first place to spoon feed me.

# The first place to label me as “just a girl”.
# The first place where I was told girls are ‘handle-with-care’ species.

# The first place where I met people seeking vicious pleasure in keeping men and women apart.

# The first place I saw democracy stopping at the doors of women’s hostel.
# The first place where I blocked my thoughts and tied up my tongue.

# The first place where I watched immature politricks.
# The first place where I was told my voice is a noise.
And thanks for making Me the change I wanted to be.. 

For bringing out a New Me..